W kuchni stały dopiero co zakupione – mąka jaglana i mąka lniana, pomyślałam więc, że może coś z nich wyczaruję…
Continue reading „Bezglutenowe kruche ciastka z karobem, wegańskie”
Nagle łapie Cię głód, lecisz do lodówki, otwierasz a tam… pusto. A czasem pełno, ale wcale nie tego na co masz akurat ochotę lub na wszystko co jest w lodówce – nie masz ochoty! Tak właśnie miałam ostatnio – tu wędlinka, tam jajeczko, tam serek, a ja uparłam się na jedzenie roślinne kompletnie nie mając ochoty wziąć do ust nic odzwierzęcego. Jak na złość hummusik właśnie się skończył…
To było w piątek – taki dzień kiedy już wyczerpały się rezerwy z weekendu, na zakupy nie było kiedy pójść i w lodowce jakieś prześwity. Zachciało mi się czymś posmarować mój bezglutenowy chlebek, a tu jak na złość nic ciekawego. Stąd pomysł na szybką pastę z soczewicą. Soczewica jest bardzo wdzięcznym strączkiem – szybciutko się gotuje, a nawet rozgotowuje kiedy trzeba tworząc świetną bazę do past szczególnie w towarzystwie pomidorka.
Po obejrzeniu zawartości lodówki do soczewicy dobrałam:
Postawiłam patelnię na gaz, wrzuciłam olej kokosowy i zanim rozpuścił się i nagrzał obrałam cebulę, pokroiłam byle jak i wrzuciłam do podsmażenia.
Kiedy delikatnie „chwyciła” podlałam troszkę wodą i dorzuciłam pokrojoną (byle jak) paprykę.
Posoliłam, przykryłam pokrywką i dusiłam chwilę, następnie dodałam opłukaną na sicie soczewicę
Dusiłam dalej.
Jakieś 7 min później dodałam sok pomidorowy
i dusiłam jeszcze trochę.
To nie musi być koniecznie sok pomidorowy, może być passata, może być koncentrat – z tym, że wówczas musimy dodać trochę wody aby soczewica miała się w czym udusić.
Teraz przyszła kolej na przyprawy, zbadanie czy soczewica już miękka i czy woda odparowała. Kiedy uznałam, że wszystko już podusiło się wystarczająco blenderem rozmiksowałam większe kawałki, nie wszystko koniecznie na gładko, ja wolę jak pasta ma jakąś „strukturę”. Zapakowałam do słoiczka i zaraz później mogłam się cieszyć kanapką roślinną 🙂
Taka pasta jest smaczna i zdrowa. Dzięki temu, że składniki są duszone, a nie surowe i dzięki dodatkowi chili ma działanie ocieplające co jest bardzo ważne jesienią i zimą, kiedy nie powinniśmy się wychładzać. Zdecydowanie polecam taki sposób jedzenia warzyw – czyli duszonych, gotowanych pieczonych w okresie jesiennym i zimowym. W pozostałych porach roku – to już zależy od stanu organizmu 🙂
Jeżeli nie unikamy masła to polecam na koniec dodać trochę dla „poślizgu”, bez tego pasta może sprawiać wrażenie nieco suchej.
Smacznego!!!
EDIT: Resztkę pasty posmarowałam na tostach (takich wyskakujących 😉 ) a na to maznęłam majonezem – tak, też czasem sobie dogadzam!!! Jejku, jakie to było pyyyszneee! Polecam czasem sobie dogodzić, ale żeby to byo rzeczywiście czasem!
W moim e-booku poruszam temat budowania odporności naturalnymi metodami. To są działania profilaktyczne, skierowane na niedopuszczenie do choroby. Jeśli chcesz się dowiedzieć więcej na ten temat, to zapraszam!
Kiedy mamy w domu cierpiącego malucha czasem tracimy głowę. Ja tak miałam, czasem… Nie wiedziałam czy już zbijać gorączkę czy jeszcze nie, czy już pędzić do lekarza czy jeszcze nie ma z czym, a w końcu – czy zmuszać do jedzenia? W końcu babcia powtarzała: jedz, aby mieć siłę pokonać choróbsko! No więc co robić?
Poruszam kilka aspektów, co do których mam pewność, że nie zaszkodzą, jedne sposoby pochodzą Tradycyjnej Medycyny Chińskiej, inne z naszych tradycji a inne z wiedzy o ziołolecznictwie.
Większość pediatrów zgodnie twierdzi, że dopiero jak przekroczy 38,5 stopnia i rośnie. Niestety, sporo rodziców zabiera się za to już przy 38 stopniach lub mniej. Gorączka to nie jest POWÓD choroby, a jej OBJAW i to objaw tego, że organizm dziecka walczy z chorobą swoimi naturalnymi metodami.
Oczywiście, prawdą jest, że zbyt wysoka gorączka zaczyna być niebezpieczna ale mówimy o gorączce przekraczającej 40 stopni. Oczywiście, jak zawsze powtarzam – każdy z nas jest inny i to matka będzie wiedziała najlepiej kiedy interweniować.
Opowiem na przykładzie: moja starsza córka źle znosiła choroby, nawet te dość niewinne. Kiedy gorączkowała powyżej 38 stopni bolała ją już głowa, czuła się słabo, czuła się źle. Dość logiczne było, że zaraz jak na termometrze pojawiło się 38,5 leciałam po środek przeciwgorączkowy aby szybko jej ulżyć.
Moja młodsza córka chorowała tak, że ja nawet nie miałam pojęcia, że gorączkuje, póki jej nie dotknęłam! Bawiła się, skakała i śmiała się tak jakby zupełnie jej choroba nie dotyczyła! W tej sytuacji nie leciałam z syropkiem na gwałtu rety. Czekałam spokojnie, aż gorączka dobije do 39 i wtedy zupełnie bez pośpiechu zbijałam gorączkę, a czasem kiedy widać było, że już nie rośnie to nic nie robiłam. Później, kiedy uczyłam się już o ziołach zaczęłam przed środkiem przeciwgorączkowym z apteki podawać zioła – takim najpopularniejszym ziołem na gorączkę jest kora wierzby. Czasem wystarczała.
Bywają jednak sytuacje, kiedy wręcz myślimy o zadzwonieniu na pogotowie. Kiedy gorączka rośnie i żadnym sposobem nie można jej obniżyć. Kiedy dobija do 40 stopni, a my zaczynamy panikować. Usłyszałam na to kiedyś dobra radę. Wtedy pomaga KĄPIEL w wodzie o temperaturze zbliżonej do temperatury ciała – tego ciała z gorączką oczywiście. Niech woda będzie miała 1 stopień mniej – super, bo chwilę pomoczymy w niej dziecko, a ona naturalnie będzie się ochładzała, a dziecko wraz z nią.
Absolutnie nie można dopuszczać szoku termicznego przez wkładanie dziecka do zbyt zimnej wody, odradzam też okłady na kark – tam jest miejsce bardzo wrażliwe na temperaturę. Okłady najlepiej robić na łydki i przedramiona i trochę cieplejsze na czoło.
Przede wszystkim jedzenie LEKKOSTRAWNE. Dlaczego? Aby nie obciążać organizmu trawieniem, jest to bowiem proces, który zużywa sporo energii, a my tej energii potrzebujemy teraz do walki z drobnoustrojami.
Dzieci bardzo często tracą w chorobie apetyt. I słusznie – to działanie obronne organizmu, który mówi „teraz nie zawracaj mi… żołądka jedzeniem, teraz to ja jestem na froncie”. Czy wobec tego nic nie dawać? Ależ nie – podawać przede wszystkim ciepłe herbatki ziołowe odpowiednie do danego schorzenia, płynów ogólnie przy gorączce powinno być dużo. Poza tym świetnie sprawdzą się wywary warzywne, rosół z kurczaka raczej dopiero w fazie zdrowienia. O rosołkach i wywarach trochę więcej poniżej.
Nie podajemy też potraw, które łatwo ulegają fermentacji – słodkich owoców, nabiału, oczywiście słodyczy – takie pożywienie jest świetną pożywką dla bakterii, a tego przecież chcemy uniknąć.
Oprócz wywarów warzywnych można podać pure ziemniaczane z masełkiem, parowane lub uduszone warzywa, świetnie sprawdzi się ryż i marchewka.
Ale przede wszystkim – nie karmimy na siłę!
Przy chorobie związanej z układem oddechowym – a więc niemalże każdej, dobrym nawykiem jest branie w obroty inhalatora. Inhalacje z soli fizjologicznej (takiej w ampułce z apteki) można spokojnie stosować 3 i więcej razy dziennie. Nawilżą nos, odetkają zapchany, rozpuszczą to co zalega i będzie łatwiej wysmarkać.
Jeśli ktoś umie i posiada sprzęt to czemu nie postawić baniek? Ich działanie polega na stymulowaniu układu immunologicznego, czyli gdzieś tam jest to działanie zbliżone do działania szczepionek, tylko działa całkowicie bezinwazyjnie i bezpiecznie. Dla całkowitego bezpieczeństwa polecam zaopatrzyć się w bańki próżniowe. Mają pompkę, którą wysysa się z nich powietrze, nie trzeba używać ognia. Ja mam w domu bańki ogniowe, używała ich (na mnie!) moja babcia i moja mama a teraz używam ja 
Dziewczynki moje bardzo to lubią. Po zabiegu koniecznie nie wychodzić z domu i nie wychładzać się! Czyli najlepiej zrobić to wieczorem i potem położyć już dziecko spać.
Lipa – ma działanie napotne i osłaniające na drogi oddechowe i w przypadku przeziębienia przebiegającego z niską gorączką lub bez, z zimnem i dreszczami jest idealnym rozwiązaniem. Zaparzona z innymi rozgrzewającymi ziołami (cynamon, goździk), imbirem i daktylem, a nawet z odrobiną lukrecji jest świetnym rozwiązaniem przed zapakowaniem dziecięcia do łóżka.
Malina (owoce) – również ma działanie napotne ale tez działanie ochładzające i przeciwgorączkowe, dlatego malinę stosujemy w przeziębieniach przebiegających z gorączką. Podobnie działają liście maliny. No i ten smak!
Kora wierzby – działa nie tylko przeciwgorączkowo ale tez przeciwzapalnie, warto więc parzyć z niej herbatkę zanim trzeba będzie reagować natychmiast i mocniejszymi środkami.
Tymianek – jego olejki eteryczne działają zbawiennie na drogi oddechowe, wykazuje działanie wykrztuśne i stymulujące ale również wzmacnia cały organizm. Polecam jako dodatek do innych ziół.
Podbiał (liście) – działa powlekająco na drogi oddechowe, a ponadto wykrztuśnie, przeciwzapalnie i przeciwbakteryjnie czyli dobry będzie przy bólu gardła
Prawoślaz (korzeń) – powleka mocniej niż podbiał, ponadto ma działanie regenerujące na już uszkodzone tkanki czyli np. podrażnione gardło.
Mięta – działa lekko napotnie, a mimo to ochładzająco, przeciwzapalnie i bakteriobójczo. Dodatek mięty do innych ziół wzbogaci nie tylko działanie ale też smak herbatki
Rumianek – może być zastosowany w przypadku infekcji dla jego działania lekko napotnego i przeciwgorączkowego, ale przede wszystkim jest smaczny jako herbatka i ma wszechstronne działanie.
Bez czarny kwiat i owoc – działają napotnie, kwiat trochę słabiej, owoc trochę mocniej. Oczyszczają z flegmy i śluzu, więc dobre do stosowania we wszelkich chorobach dróg oddechowych. Pamiętamy, żeby nie stosować surowych owoców bzu czarnego bo są trujące, konieczne jest poddanie ich obróbce termicznej. Osobiście bardziej odpowiada mi i moim dzieciom smak owoców bzu czarnego, z którego wiosną robimy syrop. Niestety, jeszcze się nie zdarzyło by doczekał jesieni 
Dlatego jesienią stosujemy suszony kwiat bzu czarnego.
Polecam też Miksturę ozdrowieńczą Czarownicy – klik
To moim zdaniem najlepsze co możemy podawać dziecku podczas choroby.
Pojęcie ZUPY MOCY pochodzi z Tradycyjnej Medycyny Chińskiej i oznacza wywar z warzyw, często na mięsie, z dodatkiem wielu przypraw ziołowych i co najważniejsze – bardzo długo i powoli gotowany. Nie polecam tutaj kurczaka, którego działanie wg medycyny chińskiej raczej zatrzymuje poty, a my chcemy wypocić chorobę. Polecam przede wszystkim indyka i wołowinę.
Taki wywar z każdą minutą gotowania nabiera energii, którą po spożyciu otrzyma mały organizm. Najwartościowszy jest sam wywar. Warzywa czy mięso można zjeść ale siła tej potrawy tkwi w tym co wygotowało się do wody.
Nie trzeba koniecznie gotować zupy mocy wg pięciu przemian, ale ugotowana tą techniką będzie miała jeszcze korzystniejsze działanie.
Nie podaję tu przepisu, ponieważ w internetach jest ich mnóstwo i można sobie coś przygarnąć A przy najbliższym gotowaniu zrobię kilka fotek i opiszę moją wersję zupy mocy. Myślę, że niebawem, bo jest też świetną bazą pod inne zupy – i jaką zdrową!
Robi się go prawie tyle co gotuje się kasza gryczana – czyli 15 min plus 5 na „zaparzanie”, bo ja gotuje po babciowemu, nie w żadnych worach foliowych 😉 2 razy tyle wody ile kaszy gryczanej, mały ogień i 15 min do wygotowania całej wody, potem wyłączamy gaz i zostawimy cały czas przykryte jeszcze na 5 min minimum. I ważne – kaszę gryczaną wrzucamy na wrzątek – nie na zimną wodę. Tak mówiła moja Guru od chińszczyzny, wprawdzie nie pamiętam czemu tak, ale skoro tak mówiła to tak musi być! 🙂
Wstawiliśmy kaszę (u mnie na 2 głodne osoby to 1 szkl. kaszy i 2 szkl. osolonej wody) i zabieramy się za sos z boczniaków. Potrzebne będą:
Boczniaki – 250 g
2 małe lub 1 duża cebula
oliwa z oliwek
łyżeczka musztardy
coś do „zabielenia” sosu wedle uznania – śmietana, jogurt, roślinna śmietana lub jogurt, dobrze sprawdzi się też mleko kokosowe oby nie za dużo (nie napiszę Wam, wybaczcie, co dałam sama do sosu, bo mąż będzie czytał… 😉 Mimo, że bardzo mu smakowało to będzie gderał na stosowanie zamienników. Fakt, że ten zamiennik idealny nie jest, ale staramy się minimalizować używanie nabiału. No dobra, jak ktoś zgadnie to się przyznam 😉 )
sos sojowy – najlepiej Tamari 1 łyżeczka
sól, pieprz, czubryca czerwona, tymianek, natka pietruszki, koperek
Cebulkę kroimy w kostkę, lub siekamy w takim szybkim rozdrabniaczu co trwa kilka sekund. Potem na patelnię na lekko rozgrzaną oliwę z oliwek tudzież masło klarowane tudzież olej kokosowy. Osobiście olej kokosowy polecam najmniej, bo nie daje potrawie takiego poślizgu, który poprawia walory potrawy 🙂
Można tę cebulkę troche osolić.
Zanim cebulka się zeszkli płuczemy boczniaki i kroimy w paski. Pokrojone siup na patelnię. Patelnię przykrywamy i dusimy kilka min. Potem zdejmujemy pokrywkę, podkręcamy ogień i odparowujemy wodę, która wyszła z grzybów. Teraz przyprawianie – dodajemy musztardę, tymianek, czubrycę, trochę pieprzu, mieszamy i delektujemy się aromatem 🙂 Zmniejszamy gaz, dodajemy 2-3 łyżki śmietany bądź zamiennika, i dosłownie chwilę dusimy razem. Wyłączamy palnik i teraz dopiero dodajemy sos sojowy i zieleninę. Dosalamy jeśli trzeba
Kasza w międzyczasie doszła więc teraz wystarczy tylko nałożyć na talerz kaszę, na to sos – nie żałować sobie 😉 i wcinać!
P.S. Szanowny małżonek polał sobie potrawę oliwą z chili i dodatkowo zagryzł chili świeżym… Osobiście wcale tego pod kątem zdrowotnym nie polecam, ale gadaj tu z takim 😉
Tuż przed zjedzeniem – trochę mnie to kosztowało wysiłku aby nie zjeść od razu 🙂
Kasza gryczana to prawdopodobnie najzdrowsza z kasz. Zawiera mnóstwo witamin i minerałów, a przede wszystkim krzem, który jest jednym z głównych budulców naszego ciała. I zamiast wcinać jakieś suple na włosy, paznokcie i skórę to powinnyśmy (my, kobitki) jeść kaszę gryczaną – często!!!
Można podawać na obiad samodzielnie lub do czegoś (np. kotlecików rybnych, burgerów warzywnych) ale też na kolację. Na upartego to nawet i na śniadanie!
Do rzeczy.
1 szkl. ryżu czerwonego suchego
2 szkl. wody
1 cebula czerwona
1 ząbek czosnku (jak małe to więcej)
2 papryki (u mnie czerwona i biała – igołomska)
spora garść fasolki szparagowej (lub słoik gotowej)
oliwa z oliwek, sól, pieprz, zioła (np czubryca zielona), natka pietruszki
dla nie-wegan ser twardy typu parmezan – odrobina
Cebulkę siekamy w kosteczkę i szklimy na oliwie w głębokiej patelni (można dodać wody wtedy dusi się delikatniej). Ryż płuczemy porządnie na sicie i dorzucamy do podduszonej cebulki, chwilę mieszamy i dolewamy wodę. Solimy, przykrywamy. Kiedy zacznie wrzeć zmniejszamy płomień (czy temperaturę) do minimum i dusimy pod przykryciem około 20 min.
W międzyczasie kroimy drobno czosnek i obraną z gniazd nasiennych paprykę – w większe kawałki. Jeśli mamy surową fasolkę to płuczemy, obcinamy końce i kroimy w 2-3 cm kawałki. Po 20 min dorzucamy do ryżu z cebulą czosnek i paprykę, jeśli fasolka surowa to też. Dusimy kolejne 20 min. Jeśli mamy fasolkę ze słoika to dorzucamy ją (odcedzoną) tuż przed końcem, aby tylko się zagrzała. Po tym czasie ryż powinien już dojść.
Odkrywamy, mieszamy, przyprawiamy i trzemy na wierzch trochę sera jeśli wola. Wyłączamy gaz, teraz trzeba przemieszać risotto z serem i jeśli wydaje nam się za suche to dolewamy oliwy (oby smacznej). Po nałożeniu na talerze po wierzchu sypiemy natką pietruszki i …smacznego! 🙂
Moje risotto przed nałożeniem na talerze (potem za szybko znikło)
Przyszło lato… Jak to w lecie, ludzie zdejmują wierzchnie odzienie. Sobie zdejmują i dzieciom zdejmują. A jak tylko zdejmą to zaraz siup do torebki, wyciągają krem 50-tkę i smarują…. smarują… dziecięce rączki, buzie, ramionka, co tylko, a potem czasem i siebie…
A ja patrząc na to zastanawiam się …
Continue reading „Czy słońce jest groźne? I co na to witamina D?”
Dawno nie pisałam z cyklu Podróże i wycieczki…
Już dawno miałam napisać o
Continue reading „Mleko krowie. Czego nasze babcie o nim nie wiedziały?”